Al over de helft!

Heyy lieve iedereen,

Hier weer een berichtje uit het heerlijke warme Nepal. Ik zit momenteel op het grote balkon vol met allemaal troep, maar dat weerhoud mij niet om heerlijk van het zonnetje te genieten. Ze zijn hier aan het verven en waarschijnlijk is morgen of overmorgen mijn slaapkamer aan de buurt. Of ik alles even in een tas wil doen en in een andere kamer wil opslaan? Inmiddels is mijn souvenirs collectie uitgebreid en passen niet al mijn spullen in mijn koffer.

En iedereen bedankt voor jullie reacties. Leuk om van iedereen wat te horen. Ook heb ik zo ongeveer vier weken later mijn verjaardagskaartjes ontvangen en een heel leuk Nederlands pakket. De paaseitjes waren heerlijk, zo ook de ontbijtkoeken en eigenlijk kwam alles wel van pas! Nu ik hier zit mis ik de simpelste dingen.. vla bijvoorbeeld of gewoon een heerlijk bak sla met groeten (die met schoon water zijn gewassen), en ja beschuit met Nutella zou momenteel ook lekker zijn hahah. Maar sinds kort haal ik mijn eigen yogurt.. ik heb nu de juiste gevonden. De eerste bak yogurt smaakte de eerste dag lekker, ook al was de structuur zoals yogurt die twee weken over datum was. Maar ik heb nu een andere gevonden die een wat betere structuur heeft haha. Sinds gisteren ook begonnen met het maken van tonijnsalade. Smaakt goed.. al denkt amaa daar anders over haha. Ze at de tonijn uit het blikje toen het nog geen salade was.. dat vond ze dus niet echt lekker. En vandaag vroeg ze mij wat een pot mayonaise was.. voordat ik iets kon zeggen had ze al een lepel vol mayo in haar mond gestopt. Eigenlijk had ik een foto van haar gezicht moeten maken haha.

Ik vermaak mij dus prima in mijn gastgezin, maar sinds Anouk (huisgenootje) er is, is het toch wel gezelliger. Al is het even kletsen of even iets ondernemen. Verder ken ik nog een groep meiden waar ik het leuk mee kan vinden en die blijven de komende maanden nog. Morgen weer lekker uiteten. Het eten is zogenaamd duur als je een drie gangen menu voor €15 op hebt. Dat zijn nog een andere prijzen dan in Nederland en het smaakt ook nog eens prima! Ik ook een heerlijk gerecht ontdekt wat je voor maximaal €4 kan eten. Een heerlijke naan (soort rotti) met lekkere curry (panneer butter masala).. Jupp Tom.. als ik terug ben ga ik dat zeker is een keer maken. Hoop dat jij het net zo lekker vind als ik, want inmiddels kan in al meer spicey eten dan in het begin.

Van de week nog met Anouk een dagje weggeweest, nogmaals naar Bhaktapur, maar ditmaal namen we lekker de tijd. Het weer was smorgens heerlijk, maar smiddags kwam het met bakken naar beneden. Als een bezopen katjes kwamen we aan in een restaurant hier in Pepsi, waar we ruim een uur op ons eten hebben moeten wachten. Vervolgens bij amaa thuis nog eens een snack. Ik dacht dan duurt het nog wel even voordat het avondeten komt, maar nee helaas een half uur later stond het eten op tafel. En je MOET eten.. ik zat dus bomvol!!

Van de week ook bij Ko langs geweest, ik heb mij daar goed vermaakt. Wat een warm welkom kreeg ik daar. Een mooie krans bloemen, drie bosjes bloemen, een sjaal, drinken, rondleiding. Ik werd daar dus goed verzorgd. Met Ko gezellig wat dingen ondernomen, lekker terrasjes en genieten van de zon (al was de zon er niet altijd). Verder ben ik ook in de paar dagen meer over de cultuur te weten gekomen dan in mijn huidige gastgezin. Het warme welkom was sowieso al een verassing, maar ik ben ook meer te weten gekomen over hun kijk op Europeanen. Daarnaast ook nog een gesprekje gehad over beperkte kinderen (voor mijn onderzoek) en het blijkt dat sommige kinderen gewoon aan het raam worden vastgebonden als de ouders van huis zijn. De ouders schamen zich vaak en willen niet gezien worden met het beperkte kind. Ik schrok er wel van toen ik dat hoorde. Verder ook nog wat overheidsschooltjes wezen bezichtigen. De kinderen hebben zo weinig, maar zijn zo vrolijk. Sommige kregen gewoon les in een garagebox. En de omgeving daar in Kithipur was groener dan hier in Pepsi, maar net als in Pepsi gooien zij daar ook hun troep op de grond of eerder in een droogstaand meertje ofzo.. Reden? Als het regenseizoen komt dan spoelt alles wel weer weg hahaha.

Naast alle indrukken die ik buiten mijn stage op doe, ga ik natuurlijk ook nog naar mijn project. Ik heb het niet zo naar mijn zin op mijn project en dat is ook de reden dat ik m.i.v. april zal overstappen naar een ander project (disability centre). Sinds Malaika weg is (zij zorgde voor structuur), valt de school weer in zijn oude patroon. Er worden dingen van mij verwacht die ik door de taal niet waar kan maken. De taken die ik uitvoer worden niet gezien, maar de momenten dat ik een pauze neem of even informeer bij andere vrijwilligers worden opgemerkt.

Verder schrik ik soms van de dingen die ik hoor of zie. Gisteren zat ik bij kinderen met gedragsproblemen en dat was ook duidelijk te merken. Er was geen lerares, maar een assistent die dacht dat zij mij wel regelmatig alleen kon laten met die kinderen. Resultaat? Geen succes. Zodra zij weg was begonnen ze in het rond te rennen, te slaan, te gillen en noem maar op. Wat mij wel opviel is dat ze erg schrokken en in elkaar doken op het moment dat ik naar ze toe liep. Ik had in deze klas nog niet gezien dat kinderen een klap kregen, maar een hun manier van reageren geeft zo wel de indruk. Vandaag zat ik in een klas met kinderen die autisme hadden. Ik vond het heel zwaar om in de klas te staan, dit lag niet direct aan de kinderen, maar aan de manier hoe de leraressen met de kinderen om gaan of misschien beter gezegd niet om gaan. Bij binnenkomst viel mij op dat er een aantal kinderen niet waren, naar mijn idee waren die er nog niet. Na ruim een half uur kwam ik er achter dat twee kinderen al die tijd op de wc zaten. Elke vijf minuten vroeg ik aan de lerares (die geen Engels kan) moet je ze er niet afhalen, moet ik ze er afhalen, enz. Maar volgens haar waren ze nog niet klaar. Het kwam er dus op neer dat ze een kind zo lang op een wc laten zitten tot dat die eindelijk wat heeft gedaan. Verder waren er een aantal kinderen die wederom niet bij de klas werden betrokken. De reden? Ze kunnen het niet. Om een kleine bijdrage te kunnen leveren heb ik de kinderen bezig gehouden en ja het klopt dat ze moeite hebben met het maken van een puzzel, dat het niet helemaal begrijpen hoe ze muziek moeten maken, maar ze kunnen zoveel mooie dingen op hun eigen manier.

Ik ben ook een dag wezen kijken bij het disability centre. Het is meer een dagopvang en een stuk kleiner dan mijn huidige project, maar wat waren de werknemers vriendelijk. Vriendelijk tegen mij, maar bovenal naar de kinderen toe. Ik voelde mij er goed bij en ik hoop dat ik hier mijn stageperiode kan afronden. Dit project is iets dichterbij en waarschijnlijk wordt ik er met de Ven naar toegebracht. Dat is wat anders dan een uur in de bus staan.. en met dit weer is dat echt niet aangenaam. Ik hang (ja hangen) met mijn neus in iemands bezweten oksel, niet echt fris dus.

Verder staan er weer wat leuke dingen op de planning. Ik ga binnenkort naar Chitwan.. lekker wegzweten in de jungle en een olifanten safari doen. Ik denk dat ik mij wel ga vermaken ;)!

Het is wederom weer een lang verhaal geworden, maar in tien dagen tijd kan je ook heel veel mee maken haha. De dagen vliegen voorbij, dus eigenlijk is het al vrij snel dat ik weer thuis ben.

Dikke knuffel uit het warme Nepal (ze hebben temperaturen afgegeven rond de 30 graden).
xxxx