Weer een (rustig) weekje voorbij
Blijf op de hoogte en volg Latoya
05 Maart 2014 | Nepal, Kathmandu
Hi lieve iedereen,
Bedankt voor jullie reacties, altijd leuk om iets van jullie te horen!
Hier weer even een reisverslag want ik zag dat het alweer meer dan een week geleden was. Deze week niet veel bijzonders gedaan, maar ondanks dat maak ik toch elke keer wat mee.
Vorige week donderdag was er voor een dagje een vrijwilliger in ‘mijn’ gastgezin. Ze kwam terug van trekking en bleef nog een dagje. Wij zijn dus nog even samen op stap geweest, ik was namelijk vrij omdat het een feestdag was. Een dag waarbij alle heilig mannen naar Pashputinath gaan om wiet te roken. Wij hadden voorgenomen om naar Kathmandu durbar square te gaan en nog nogmaals de monkey temple te bezoeken. Nadat ik dag ziek was geweest en niks had gegeten, besloot ik bij een krampje voor de monkey temple een hapje te halen. Al wandelend wilde ik mijn eerste hap nemen, aangestaard door een stel apen. Niet veel later had ik vier apen op mijn lichaam.. een flinke gil, ja iedereen wist dat ik aanwezig was, en vervolgens mijn heerlijke hapje laten vallen. Vanaf dat moment vond ik de apen niet meer leuk!!
Doordat het een feestdag was, waren de kinderen ook vrij van school. Overal zagen wij kinderen met een touw aan de kant van de weg, de weg blokkeren, een versje opnoemen en vervolgens vrolijk feestdag zeggen met de bedoeling dat je betaald. Ik zal zuunige Zeeuw heb daar natuurlijk niet aan mee gedaan ;)! Haha.
Zo merk ik dat ik mij steeds meer aanpas hierzo. Van de week een taxiritje naar Thamel. Ik weet dat het voor 400 roepies kan, maar ik ging akkoord met 450. Op de terug weg wilde men 500 roepies… daar ging ik natuurlijk niet mee akkoord.. Dus als een echte Nepalees op zoek naar een andere taxi die mij niet wilt oplichten haha. Het is frappant maar voor €3,35 zit je 20 minuten in een taxi, dat doen ze je in Nederland niet na! Naar mijn stage zit ik een uur in de bus voor €0,30 of ja zitten is dan niet altijd het juiste woord.
De busreis blijft een uitdaging. Van de week hadden we een klapband en dan is het uitstappen en maar zelf uitzoeken hoe je verder moet. De busreis is elke ochtend en middag ook een soort trainingssessie. Ze proppen de bussen zo vol, dat je je stevig vast moet pakken om te blijven ‘hangen’. Omdat je benen niet recht onder je lichaam staan maar zo’n 30 centimeter verder op train je ook nog eens je buik. De tarieven snap ik nog steeds niet helemaal, maar ik ben er achter gekomen dat wanneer ik niets zeg ik minder moet betalen dan dat ik zeg: sorry kan het in het Engels? Meestal vragen ze wel wat, op goed geluk gok ik dan wat de vraag is en geef ik antwoord… ik vraag mij soms ook weleens af wat zij dan wel niet denken (uhh mevrouw dat vroeg ik niet hoor??).
Op stage gaat het zijn gangetje. De kinderen leren mij steeds beter kennen en lijken het ook te waarderen als ik er weer ben. Zelf vind ik het een beetje lastig om (naar mijn termen) ‘goed’ te functioneren, omdat er geen begeleiding is en ze het allemaal wel prima vinden. Afgelopen maandag was een lerares ziek en er was voor de rest niemand die het over kon nemen… of ik het even wilde doen?? Daar stond ik dan onvoorbereid voor de klas. Gelukkig konden ze een beetje Engels. We zijn de ochtend gestart met het maken van vlinders en vervolgens nog wat gezongen. De dag geëindigd met ‘ik zie, ik zie, wat jij niet ziet’. De kinderen kenden dat spel niet, maar vonden het wel ontzettend leuk. Hoe blij kan je worden van een simpel spel? De les was dus niet echt leerzaam, maar ze hebben het wel naar hun zin gehad. Volgens mij vonden de leraressen mijn vlinders ook een goed idee, want ik keek vandaag in de klaslokalen en overal hingen vlinders op. Ik sta nu een beetje bekend als de creatieve juf… terwijl ik eigenlijk helemaal niet creatief ben. In de Nepalezen termen dus wel!
Verder ben ik ook nog even creatief geweest met het maken van een afscheidscadeau voor Malaika. Zij heeft ander halfjaar gewerkt op de school, maar bij de leraressen was niet in hun gedachten opgekomen om iets te maken. Ik heb van alle kinderen hun handafdruk overgetrokken en vervolgens mochten zij hun naam erin schrijven. De leraressen had ik gevraagd om een briefje te schrijven. Ik zelf was tevreden met het eindresultaat en Malaika liet gelukkig ook blijken dat ze het leuk vond. Voor de leraressen leek het vanzelfsprekend.
De afgelopen dagen heb ik mijzelf ook verwend met andere dingen dan rijst. Inmiddels vind ik het niet zo erg om alleen in een restaurant te zitten met mijn e-reader. En ik heb de lasi ontdekt!! Ik ben vanaf nu lasi-fan. Heel simpel.. yogurt fruit, ijsblokjes, misschien nog wat suiker of kruiden.. mixen en dan heerlijk door een rietje drinken. En wat ook heel erg is… maar ik kon het niet laten… Ik heb crackers/toastjes gekocht.. koetjeskaas (met fransen naam ;) haha) en jaaa NUTELLA!!!
Vrijdag staat op de planning om met een groep vrijwilligers wat te gaan eten en zaterdag weer even een typisch Nepalees iets bezichtigen.
En nog even over eventuele post wat deze kant op is gestuurd… ik hoorde net dat het er soms met een week is, maar het kan ook 4 maanden duren. Ik ben benieuwd!!
Momenteel is er geen internet in mijn gastgezin. Het moest weer betaald worden. Ik weet niet hoe dat in zijn werken gaat, maar misschien is het zo snel op door mijn vele skypen?? Hoe dan ook.. mocht ik niet snel reageren dan weten jullie waardoor het komt. Ik ben nu namelijk in het VSN kantoor. Daar is 24/7 internet.
Tot de volgende reisverslag!! Dikke kus. xxx
Bedankt voor jullie reacties, altijd leuk om iets van jullie te horen!
Hier weer even een reisverslag want ik zag dat het alweer meer dan een week geleden was. Deze week niet veel bijzonders gedaan, maar ondanks dat maak ik toch elke keer wat mee.
Vorige week donderdag was er voor een dagje een vrijwilliger in ‘mijn’ gastgezin. Ze kwam terug van trekking en bleef nog een dagje. Wij zijn dus nog even samen op stap geweest, ik was namelijk vrij omdat het een feestdag was. Een dag waarbij alle heilig mannen naar Pashputinath gaan om wiet te roken. Wij hadden voorgenomen om naar Kathmandu durbar square te gaan en nog nogmaals de monkey temple te bezoeken. Nadat ik dag ziek was geweest en niks had gegeten, besloot ik bij een krampje voor de monkey temple een hapje te halen. Al wandelend wilde ik mijn eerste hap nemen, aangestaard door een stel apen. Niet veel later had ik vier apen op mijn lichaam.. een flinke gil, ja iedereen wist dat ik aanwezig was, en vervolgens mijn heerlijke hapje laten vallen. Vanaf dat moment vond ik de apen niet meer leuk!!
Doordat het een feestdag was, waren de kinderen ook vrij van school. Overal zagen wij kinderen met een touw aan de kant van de weg, de weg blokkeren, een versje opnoemen en vervolgens vrolijk feestdag zeggen met de bedoeling dat je betaald. Ik zal zuunige Zeeuw heb daar natuurlijk niet aan mee gedaan ;)! Haha.
Zo merk ik dat ik mij steeds meer aanpas hierzo. Van de week een taxiritje naar Thamel. Ik weet dat het voor 400 roepies kan, maar ik ging akkoord met 450. Op de terug weg wilde men 500 roepies… daar ging ik natuurlijk niet mee akkoord.. Dus als een echte Nepalees op zoek naar een andere taxi die mij niet wilt oplichten haha. Het is frappant maar voor €3,35 zit je 20 minuten in een taxi, dat doen ze je in Nederland niet na! Naar mijn stage zit ik een uur in de bus voor €0,30 of ja zitten is dan niet altijd het juiste woord.
De busreis blijft een uitdaging. Van de week hadden we een klapband en dan is het uitstappen en maar zelf uitzoeken hoe je verder moet. De busreis is elke ochtend en middag ook een soort trainingssessie. Ze proppen de bussen zo vol, dat je je stevig vast moet pakken om te blijven ‘hangen’. Omdat je benen niet recht onder je lichaam staan maar zo’n 30 centimeter verder op train je ook nog eens je buik. De tarieven snap ik nog steeds niet helemaal, maar ik ben er achter gekomen dat wanneer ik niets zeg ik minder moet betalen dan dat ik zeg: sorry kan het in het Engels? Meestal vragen ze wel wat, op goed geluk gok ik dan wat de vraag is en geef ik antwoord… ik vraag mij soms ook weleens af wat zij dan wel niet denken (uhh mevrouw dat vroeg ik niet hoor??).
Op stage gaat het zijn gangetje. De kinderen leren mij steeds beter kennen en lijken het ook te waarderen als ik er weer ben. Zelf vind ik het een beetje lastig om (naar mijn termen) ‘goed’ te functioneren, omdat er geen begeleiding is en ze het allemaal wel prima vinden. Afgelopen maandag was een lerares ziek en er was voor de rest niemand die het over kon nemen… of ik het even wilde doen?? Daar stond ik dan onvoorbereid voor de klas. Gelukkig konden ze een beetje Engels. We zijn de ochtend gestart met het maken van vlinders en vervolgens nog wat gezongen. De dag geëindigd met ‘ik zie, ik zie, wat jij niet ziet’. De kinderen kenden dat spel niet, maar vonden het wel ontzettend leuk. Hoe blij kan je worden van een simpel spel? De les was dus niet echt leerzaam, maar ze hebben het wel naar hun zin gehad. Volgens mij vonden de leraressen mijn vlinders ook een goed idee, want ik keek vandaag in de klaslokalen en overal hingen vlinders op. Ik sta nu een beetje bekend als de creatieve juf… terwijl ik eigenlijk helemaal niet creatief ben. In de Nepalezen termen dus wel!
Verder ben ik ook nog even creatief geweest met het maken van een afscheidscadeau voor Malaika. Zij heeft ander halfjaar gewerkt op de school, maar bij de leraressen was niet in hun gedachten opgekomen om iets te maken. Ik heb van alle kinderen hun handafdruk overgetrokken en vervolgens mochten zij hun naam erin schrijven. De leraressen had ik gevraagd om een briefje te schrijven. Ik zelf was tevreden met het eindresultaat en Malaika liet gelukkig ook blijken dat ze het leuk vond. Voor de leraressen leek het vanzelfsprekend.
De afgelopen dagen heb ik mijzelf ook verwend met andere dingen dan rijst. Inmiddels vind ik het niet zo erg om alleen in een restaurant te zitten met mijn e-reader. En ik heb de lasi ontdekt!! Ik ben vanaf nu lasi-fan. Heel simpel.. yogurt fruit, ijsblokjes, misschien nog wat suiker of kruiden.. mixen en dan heerlijk door een rietje drinken. En wat ook heel erg is… maar ik kon het niet laten… Ik heb crackers/toastjes gekocht.. koetjeskaas (met fransen naam ;) haha) en jaaa NUTELLA!!!
Vrijdag staat op de planning om met een groep vrijwilligers wat te gaan eten en zaterdag weer even een typisch Nepalees iets bezichtigen.
En nog even over eventuele post wat deze kant op is gestuurd… ik hoorde net dat het er soms met een week is, maar het kan ook 4 maanden duren. Ik ben benieuwd!!
Momenteel is er geen internet in mijn gastgezin. Het moest weer betaald worden. Ik weet niet hoe dat in zijn werken gaat, maar misschien is het zo snel op door mijn vele skypen?? Hoe dan ook.. mocht ik niet snel reageren dan weten jullie waardoor het komt. Ik ben nu namelijk in het VSN kantoor. Daar is 24/7 internet.
Tot de volgende reisverslag!! Dikke kus. xxx
-
05 Maart 2014 - 14:00
Desiree:
Klinkt goed die Lasi! Maak maar voor me als je weer trug bent;)
Ook weer een leuk verhaal....zie je al staan in die monkey tempel...ghe ghe...
Groetjesssss!! -
05 Maart 2014 - 17:54
Marjolein:
Wauw Latoy! Steeds weer genieten om je verhalen te lezen, maar je maakt dan ook heel wat mee! Verschrikkelijk he, apen? Op die na, vind ik het een heel leuk verhaal!
Liefs uit Zuid-Afrika -
05 Maart 2014 - 20:03
Tessa:
Leuk al je verslagjes! Je maakt veel mee, geniet er nog van!! Voor je het weet is het weer voorbij ;)
Succes met de kindjes, in stappen kom je er ook!
Mooie foto's ook steeds!!
X -
05 Maart 2014 - 22:54
Isabel:
Heyy Latoya,
Hoe is t daar? Kan je al een beetje wennen in Nepal?
Ik zie nu op de foto's dat ik precies in dezelfde kamer als jou heb geslapen, hoe toevallig is dat!! Ik heb toen eerst in een ander gastgezin gezeten, maar heb me laatste twee weken bij hun gezeten. Was een heel grappig gastgezin vond ik!
Ook leuk om nu al jou verhalen te lezen, ik herken alles precies weer terug haha.
Heel veel plezier nog!! Groetjes Isabel -
06 Maart 2014 - 09:48
Charles:
Met jouw verslagen en foto's kan ik mij goed inleven, geweldig! Alweer 4 weken om, wat gaat de tijd snel. Ook leuk om af en toe met je te appen. We hebben zo meer contact dan dat je thuis zit. Maar wat heb je dan ook voor bijzonders te melden ;-)
We blijven je volgen en succes verder. -
07 Maart 2014 - 19:53
Clementine:
Haha, eindelijk eten gevonden dat een soort 'thuisgevoel' geeft! Best een mooie kamer trouwens.
Op naar je volgende avontuur! -
10 Maart 2014 - 22:17
Ko Ko Naam Ko Ho:
Namaskar Latoya,
Ik kom op de koffie hoor,en neem van je lieve mams o.a Stroopwafels mee,
Heb je een beetje goede koffie??? Of moet ik die ook meebrengen???
Nog meer wensen??????
Hartelijke groeten,
Ko
-
11 Maart 2014 - 10:10
Cis:
Hoi!! Wat leuk om je reisverslagen te lezen.
Je doet het super:) Had niet anders verwacht.
Het beste eruit halen, positief voorbeeld geven en je laten verwonderen. Je stage ervaring kun je hier goed inzetten. Het lijkt me bijzonder om te communiceren op een heel ander niveau. Prachtige foto's heb je er tussen zitten. Wauw!
Lieverd, gaaf zijn je verslagen, ik wens je nog veel succes en plezier de komende tijd. Afgelopen dagen was het hier prachtig lente weer. Wat is de zon toch fijn. Binnenkort ga ik gezellig een bakkie doen met je mams.
Baaaai, zet 'em op lady. Groetjes Cis
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
